Mijn leven is niet alleen zwart wit, ik kan zeggen dat ik een heel kleurrijk leven heb. Behoorlijk wat gradaties ook. Oké je hoeft niet meteen te denken aan de 50 tinten grijs, alhoewel je mij daar ook niet over hoort klagen. Af en toe een beetje afwijken van DE monochrome hype van 2018, gebeurt zelden… Maar je kleintje iets anders dan zwart wit babykleding aantrekken gebeurt wel!
Ik voel mij de ene dag wat grauwig terwijl ik de andere dag rood, groen, geel en pimpelpaars schreeuw. Net als de vrouwelijke hormonen gaan de kleuren in een parabool door het leven. Nu de lente om de hoek komt kijken, kruip ik weer uit mijn verwarmde nestje, onder het fleece plaid vandaan en kan de kachel weer naar beneden. Er komen nog geen tulpen in huis, maar wel de rode, gele en blauwe paaseitjes. Mjam lekker, om mij na het verorberen weer grauwig wit te voelen.
Een zwart-wit-grijs kleurenpalet
Ik hou van de zon, als hij maar niet boven de 15 graden straalt. Dan word ik vrolijker, tover ik mijn mooiste glimlach op mijn gezicht en ben ik weer wat verdraagzamer. Ik merk dat er ook weer wat leven in de brouwerij komt. Voorjaarsschoonmaak, lekker alles boenen, ramen weer lekker fris en kasten uitmesten. Zo ook de kledingkast, want dan hebben we weer een goede reden om te shoppen. Mijn kledingkast is nogal in rouw, ik vraag mij af waar de kleuren zijn gebleven. Best wel eentonig, maar ik voel mij daar ook wel weer het prettigst in. Mijn buik wat verhullen en de overdreven vrouwelijke curve wegmoffelen met donkere kleuren. Mijn glimlach moet de rest maar doen.
Ik sta er ineens bij stil, mijn zoon heeft deze vetjes niet, maar hij heeft wel al het identieke kleurenpalet zoals zijn moeder. Monochrome setjes. Het staat toch het stoerst en is zo makkelijk te combineren. Monochrome fashion staat bekend om de zwart met witte outfits en beperkte gradaties ertussen, maar dat klopt eigenlijk niet. Monochroom is een bepaalde kleurtint in één outfit. Dus meerdere tinten groen is ook monochroom. Ik ben echter wel helemaal weg van de zwart wit monochrome stijl. Het is niet nieuw maar wel ontzettend hip en eigenlijk blijft het gewoon trendy.
Het tijdloze aspect van zwart-wit babykleding
Wat vooral het fijnste is, is het tijdloze aspect. Je kunt het altijd dragen en combineren. Vooral met leuke patronen of teksten. Het hoeft niet saai te zijn. Minimalistisch of juist enorm veel accessoires, in 2018 kan het beide.
Daarnaast kan zowel een jongen als een meisje hetzelfde broekje of shirtje dragen. Handig als de kleinere maatjes bij een eventueel volgend kindje nog een keer gedragen zouden kunnen worden.
Als je mij trouwens een beetje kent, weet je dat ik echt geen trendsetter of mode volger ben. Ik heb behoorlijk wat fashion flaters. I don’t care, gaat mij erom dat het lekker zit en ik mij er prettig in voel.Maar sinds de komst van mijn zoon ben ik wel meer gaan letten op matchende items die je weer met elkaar kunt combineren. Zo zonde als ik die ene broek onderop de strijk stapel heb liggen, man man man wat produceert een kind veel strijkspul, en het bijpassende shirtje al in de kast heb opgevouwen. Beetje jammer als je dan de matchende outfit niet aan kunt doen en stresst voor de kast van je kleintje. Ook fijn als meneer halverwege de dag het shirtje onder kotst of wonderbaarlijk langs de luier heeft gepoept. Ik hoef niet direct een hele modeshow te geven en een geheel nieuwe outfit aan te trekken. Ik kan matchen met andere zwart witte babykleding. Zo ontzettend handig!
Papa doet de was!
Praktische kant voor mama is dat monochrome kleding zoveel makkelijker te sorteren is voor de wasmachine. Oké ik geef toe, in dit huis is dat niet praktisch voor mama, maar voor papa. De man die zondags het vlees komt snijden en de was komt doen. Deze papa snapt nu ook dat de kleding, die net de bodem van de plas heeft gezien, gewoon bij elkaar in de wasmachine kan. Je wilt toch niet 10 jaar later naar de kinderfoto’s staren en denken: waar zat ik met mijn smaak en verstand. Dat je kind zich later afvraagt of dit ook valt onder kindermishandeling.
‘Je wilt toch niet 10 jaar later naar de kinderfoto’s staren en denken: waar zat ik met mijn smaak en verstand’
Oké, ik moet niet vergeten dat het gaat om het praktische. Mijn kind heeft tenminste kleding aan. Het zit makkelijk en luchtig, kan in plassen stampen met die afschuwelijke regenlaarsjes en hij glimlacht. Het interesseert hem niet wat hij aan heeft en dat zou ik ook niet moeten doen. Hij is happy. Maar zolang het kan, wil ik toch dat hij er een beetje fatsoenlijk bij loopt. Meer mijn persoonlijke mening.
Rood shirtje met witte print, donkerblauw met wat gelige print, zwart basic en groene kleding kun je wel bij de bonte stapel willen gooien, maar in de praktijk worden het 4 verschillende stapels. En dan heb je het nog niet eens over de aparte stapels voor overige was. Mooie was, robuuste was, was op 90 graden, delicate was etc. En dat iedere week weer. Met dat zwart witte spul bespaar je jezelf tijd. Veel shirtjes en zachte broekjes kunnen bij elkaar. Je kunt apart wasmiddel toevoegen en het blijft nog prachtig. Tenzij je dreumes als een één of andere koekwaus over de grond banjert met zijn prachtige stoffen broekje, want alhoewel de kwaliteit stof hier ook een onderdeel van uitmaakt, geen enkele kleding is uiteindelijk bestand tegen de ‘laat-jongens-jongens-zijn’ wildernissen.
Voor Oma is kleur onmisbaar
Mama heeft dan overigens wel weer een reden om nieuwe basics in huis te halen. Want de basics zijn uiteraard ook te combineren met de kleurrijke prints die we toch hier en daar in de kast hebben liggen. Mama kan dan nu wel fan zijn van zwart wit babykleding, oma vindt het kleurrijke voor haar kleine man ook onmisbaar.